Podróże z antropologią: Muzyka jako niematerialne dziedzictwo kulturowe w Polsce i w Indon

Wspólnie ze Stowarzyszeniem Pracownia Etnograficzna zapraszamy na kolejne spotkanie z cyklu Podróże z antropologią!

Muzyka jako niematerialne dziedzictwo kulturowe w Polsce i w Indonezji

Czwartek, 17 listopada  2022, godz. 19:00

Spotkanie odbędzie się w formie relacji live na stronie Stowarzyszenia Pracownia Etnograficzna na Facebooku:

https://www.facebook.com/StowarzyszeniePracowniaEtnograficzna/

Muzyka jako niematerialne dziedzictwo kulturowe w Polsce i w Indonezji

dr Marzanna Popławska

Muzyka oraz – w szerszym wymiarze – sztuki performatywne są ważną częścią niematerialnego dziedzictwa kulturowego (intangible cultural heritage – ICH). Ochrony tego dziedzictwa dotyczy specjalna konwencja UNESCO z 2003, która wskazuje na znaczenie niematerialnego dziedzictwa oraz wyznacza międzynarodowe i wewnątrzpaństwowe ramy podejmowanych na jego rzecz działań. Muzyka i praktyki muzyczne, zwłaszcza te lokalne/tradycyjne, są ważnymi zasobami kulturowymi wymagającymi ochrony, a także domeną kultury szczególnie narażoną na praktyki eksponowania (cultural display) i wystawiania na pokaz, a w konsekwencji powstawanie niepożądanych zmian.

Na spotkaniu przeanalizuję wybrane przykłady muzyki z polskiej/krajowej listy niematerialnego dziedzictwa kulturowego oraz przykłady muzyki indonezyjskiej, które znalazły się na Reprezentatywnej Liście Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości, sygnowanej przez UNESCO. Omówię takie elementy kulturowe, jak polskie dudy czy gdańskie carillony, a także taniec saman z północnej Sumatry i balijskie tańce. Przedstawię problemy związane m.in. z wyborem przejawów dziedzictwa/elementów kultury na listę krajową lub listę UNESCO oraz konsekwencje takich wyborów. Wskażę ewentualne zagrożenia wynikające z rozwoju turystyki kulturalnej i potencjalnej komercjalizacji.

Dr Marzanna Popławska jest etnomuzykolożką/antropolożką muzyki, specjalizującą się w muzycznych tradycjach Indonezji i Azji Południowo-Wschodniej. Pracuje jako adiunktka naukowa w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie zajmuje się badaniem niematerialnego dziedzictwa kulturowego w Polsce i w Indonezji. Autorka wielu artykułów na temat muzyki indonezyjskiej oraz książki o muzyce indonezyjskich chrześcijan: „Performing Faith: Christian Music, Identity and Inculturation in Indonesia” (SOAS Studies in Music, Routledge, 2020). Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Wesleyan w Stanach Zjednoczonych. Pierwsza w Polsce stypendystka programu rządu indonezyjskiego Darmasiswa, w ramach, którego studiowała muzykę i taniec w Instytucie Sztuk Indonezyjskich w Yogyakarcie. Jest propagatorką i wykonawczynią muzyki i tańca jawajskiego; współtworzy Warszawską Grupę Gamelanową.

Spotkanie składa się z 45 min wykładu oraz sesji odpowiedzi na pytania od publiczności. Pytania można będzie zadawać na czacie w czasie transmisji wykładu.